The warm heart of Africa: Malawi!
Blijf op de hoogte en volg Chantal
29 Augustus 2014 | Nederland, Rotterdam
Lieve Azungu,
Nog een week en dan begint mijn Afrika avontuur. Alle reden om mijn reisblog nieuw leven in te blazen. Via deze weg hoop ik jullie op de hoogte te houden van al mijn belevenissen. Garantie hiervoor heb ik echter niet, het blijft immers Afrika. Al zal ik mijn best doen om een computer met internet op te sporen.
5 September zal ik naar Malawi vertrekken. Voor degene die niet weten waar dit ligt: denk aan Zuid-Afrika en doe een paar stapjes naar rechts en omhoog. Het land is ongeveer 3x zo groot als Nederland en heeft bijna net zoveel inwoners. Engels is de officiële taal van het land, al spreekt meer dan 90% van de Malawianen dit niet. De meeste mensen spreken Chichewa. Ik heb al geprobeerd hiervan wat basis woordjes te leren, maar gemakkelijk gaat dit me niet af. Eén woord wat ik veel zal gaan horen ken ik wel: azungu (blanke). In het vliegtuig ben ik van plan wat van de andere basiswoordjes te leren. Ik heb een vlucht van ruim 18uur voor de boeg, aan tijdsgebrek zal het dus niet liggen.
Malawi is een van de armste landen ter wereld. 61,6% Van de bevolking leeft voor minder dan 1,25 dollar per dag. Geen spannende informatie, maar wel belangrijk om te begrijpen waarom veel mensen bepaalde keuzes maken als het op gezondheid aankomt. In Nederland zijn we al snel geneigd bij twijfel de huisarts op te zoeken. In Malawi gaat dit er iets anders aan toe. De overheid financiert met name staatsziekenhuizen die voornamelijk in steden liggen. Echter woont zo’n 80% van de bevolking op het platteland en kunnen door de reiskosten niet naar deze ziekenhuizen toe. Zij zijn aangewezen op lokale, kleine ziekenhuisjes waarvoor een kleine bijdrage gevraagd wordt. Deze kleine bijdrage is voor veel mensen al te veel, waardoor ze een bezoek naar het ziekenhuis uitstellen. Dit met gevolg dat de mensen vaak ernstig ziek binnen komen en het soms al te laat is.
Hier loopt het St. Luke’s Hospital ook tegenaan. De artsen van dit lokale ziekenhuisje hebben geregeld te maken nieuwe patiënten/patiëntjes in een levensbedreigende situatie. Zodra zo’n patiënt binnenkomt moet er snel gehandeld worden. Echter weigeren sommige patiënten (of hun ouders) bepaalde handelingen door angst. Helaas met soms ernstige gevolgen. De handelingen die bij dit angstprobleem op de voorgrond staan zijn ‘neusmaagsondes’ en ‘zuurstof’. De lokale bevolking denkt dat deze handelingen te maken hebben met hekserij en juist de dood tot gevolg gaan hebben.
En nu kom ik om de hoek kijken. Het ziekenhuisje heeft gevraagd om een start te maken in het veranderen van deze denkwijze. Voor dit project ben ik door het ziekenhuis gekoppeld aan coassistent Noor. Ik ken haar nog niet persoonlijk, maar door het vele mail contact van de afgelopen maanden voelt ze al vertrouwd aan. We zullen eerst gaan uitzoeken waar de foutieve gedachtegang vandaan komt. Dit doen we door de patiënten, bewakers, verpleging en artsen te interviewen. Dan bedenken we een definitief plan van aanpak en gaan dit vervolgens uitwerken. Aangezien we krap in de tijd zitten zijn hier al enkele ideeën over. Denk hierbij aan maken van voorlichtingsposters en het inzetten van een drama groep. In de laatste fase van het project zullen we hiermee de omliggende dorpjes opzoeken, iets waar ik nog het meest benieuwd naar ben. Hoe zullen de mensen reageren? En zal het project effect hebben? Na 2 maanden zullen we dit weten, want dan wordt het project geëvalueerd.
Gedurende het project zal ik in een heus “co-huisje” verblijven. Zover ik weet zal ik er met 3 coassistenten wonen, waaronder ook Noor. Wel zo fijn, want ik heb begrepen dat we in het ziekenhuisje waarschijnlijk heftige dingen mee gaan maken. Vooral het onterecht overlijden van jonge kinderen lijkt me heftig. Al is het maar de vraag in hoeverre ik al deze ellende van dichtbij ga zien doordat ons project zich vooral op buiten het ziekenhuis focust. Ter voorbereiding heb ik al wat stukken over Malawi gelezen. Dit maakte me wel weer bewust over hoe goed we het hier in Nederland hebben. Helemaal toen ik de statistische cijfertjes van Malawi en Nederland naast elkaar zag staan. Voor de geïnteresseerde heb ik een tabel met cijfertjes toegevoegd bij de foto's.
Naast het werken aan het project zal ik ook gaan rondreizen. Met mijn lieve vriendinnetje Leo wil ik naar Zambia reizen. Niks staat nog vast, al klinkt het National Park en de Victoria Falls erg aantrekkelijk. En als kers op de taart komt Willem de laatste periode langs. Via een reis door Malawi en Tanzania zullen we op 23 november via Dar Er Salaam terug reizen.
Al met al spannende, nieuwe vooruitzichten voor de komende 3 maanden. En ik moet zeggen dat ik er al erg veel zin in heb. Het avontuur mag weer beginnen!
Tsala Bwino! Jullie zullen weer van me horen zodra ik in Malawi ben.
Liefs, Chantal.
Nog een week en dan begint mijn Afrika avontuur. Alle reden om mijn reisblog nieuw leven in te blazen. Via deze weg hoop ik jullie op de hoogte te houden van al mijn belevenissen. Garantie hiervoor heb ik echter niet, het blijft immers Afrika. Al zal ik mijn best doen om een computer met internet op te sporen.
5 September zal ik naar Malawi vertrekken. Voor degene die niet weten waar dit ligt: denk aan Zuid-Afrika en doe een paar stapjes naar rechts en omhoog. Het land is ongeveer 3x zo groot als Nederland en heeft bijna net zoveel inwoners. Engels is de officiële taal van het land, al spreekt meer dan 90% van de Malawianen dit niet. De meeste mensen spreken Chichewa. Ik heb al geprobeerd hiervan wat basis woordjes te leren, maar gemakkelijk gaat dit me niet af. Eén woord wat ik veel zal gaan horen ken ik wel: azungu (blanke). In het vliegtuig ben ik van plan wat van de andere basiswoordjes te leren. Ik heb een vlucht van ruim 18uur voor de boeg, aan tijdsgebrek zal het dus niet liggen.
Malawi is een van de armste landen ter wereld. 61,6% Van de bevolking leeft voor minder dan 1,25 dollar per dag. Geen spannende informatie, maar wel belangrijk om te begrijpen waarom veel mensen bepaalde keuzes maken als het op gezondheid aankomt. In Nederland zijn we al snel geneigd bij twijfel de huisarts op te zoeken. In Malawi gaat dit er iets anders aan toe. De overheid financiert met name staatsziekenhuizen die voornamelijk in steden liggen. Echter woont zo’n 80% van de bevolking op het platteland en kunnen door de reiskosten niet naar deze ziekenhuizen toe. Zij zijn aangewezen op lokale, kleine ziekenhuisjes waarvoor een kleine bijdrage gevraagd wordt. Deze kleine bijdrage is voor veel mensen al te veel, waardoor ze een bezoek naar het ziekenhuis uitstellen. Dit met gevolg dat de mensen vaak ernstig ziek binnen komen en het soms al te laat is.
Hier loopt het St. Luke’s Hospital ook tegenaan. De artsen van dit lokale ziekenhuisje hebben geregeld te maken nieuwe patiënten/patiëntjes in een levensbedreigende situatie. Zodra zo’n patiënt binnenkomt moet er snel gehandeld worden. Echter weigeren sommige patiënten (of hun ouders) bepaalde handelingen door angst. Helaas met soms ernstige gevolgen. De handelingen die bij dit angstprobleem op de voorgrond staan zijn ‘neusmaagsondes’ en ‘zuurstof’. De lokale bevolking denkt dat deze handelingen te maken hebben met hekserij en juist de dood tot gevolg gaan hebben.
En nu kom ik om de hoek kijken. Het ziekenhuisje heeft gevraagd om een start te maken in het veranderen van deze denkwijze. Voor dit project ben ik door het ziekenhuis gekoppeld aan coassistent Noor. Ik ken haar nog niet persoonlijk, maar door het vele mail contact van de afgelopen maanden voelt ze al vertrouwd aan. We zullen eerst gaan uitzoeken waar de foutieve gedachtegang vandaan komt. Dit doen we door de patiënten, bewakers, verpleging en artsen te interviewen. Dan bedenken we een definitief plan van aanpak en gaan dit vervolgens uitwerken. Aangezien we krap in de tijd zitten zijn hier al enkele ideeën over. Denk hierbij aan maken van voorlichtingsposters en het inzetten van een drama groep. In de laatste fase van het project zullen we hiermee de omliggende dorpjes opzoeken, iets waar ik nog het meest benieuwd naar ben. Hoe zullen de mensen reageren? En zal het project effect hebben? Na 2 maanden zullen we dit weten, want dan wordt het project geëvalueerd.
Gedurende het project zal ik in een heus “co-huisje” verblijven. Zover ik weet zal ik er met 3 coassistenten wonen, waaronder ook Noor. Wel zo fijn, want ik heb begrepen dat we in het ziekenhuisje waarschijnlijk heftige dingen mee gaan maken. Vooral het onterecht overlijden van jonge kinderen lijkt me heftig. Al is het maar de vraag in hoeverre ik al deze ellende van dichtbij ga zien doordat ons project zich vooral op buiten het ziekenhuis focust. Ter voorbereiding heb ik al wat stukken over Malawi gelezen. Dit maakte me wel weer bewust over hoe goed we het hier in Nederland hebben. Helemaal toen ik de statistische cijfertjes van Malawi en Nederland naast elkaar zag staan. Voor de geïnteresseerde heb ik een tabel met cijfertjes toegevoegd bij de foto's.
Naast het werken aan het project zal ik ook gaan rondreizen. Met mijn lieve vriendinnetje Leo wil ik naar Zambia reizen. Niks staat nog vast, al klinkt het National Park en de Victoria Falls erg aantrekkelijk. En als kers op de taart komt Willem de laatste periode langs. Via een reis door Malawi en Tanzania zullen we op 23 november via Dar Er Salaam terug reizen.
Al met al spannende, nieuwe vooruitzichten voor de komende 3 maanden. En ik moet zeggen dat ik er al erg veel zin in heb. Het avontuur mag weer beginnen!
Tsala Bwino! Jullie zullen weer van me horen zodra ik in Malawi ben.
Liefs, Chantal.
-
29 Augustus 2014 - 10:57
Marwin:
Wat stoer Chantal! Super leuk geschreven :-). En een budget van $1,25 per dag is inderdaad minimaal, wat een bedrag! Dat zet je inderdaad aan het denken. Heel veel succes lief "blank" (haha) vriendinnetje :D, dat wordt dansen met vrolijke mensen en echt goed werk verrichten!
xx -
29 Augustus 2014 - 14:06
Jan:
Mwchemwali wanga! tionana sabatha a mawa ku Malawi! Yendani bwino, mudzatipezani ku bwalo la ndege ku Blantyre! -
29 Augustus 2014 - 17:30
Irene:
Wat een super leuk verhaal Chantal. Heel veel succes met het project en plezier met reizen. We zullen je missen. Liefs Ireen
En nu de vertaling Jan! Zo kan ik het ook. -
29 Augustus 2014 - 18:26
José:
Hoi Chantal,
Wat mooi om te lezen dat je weer goede daden gaat verrichten in Afrika!
Heel veel succes en ook veel plezier met reizen.
Groetjes José -
29 Augustus 2014 - 19:30
Foos:
Hè Chantal,
Mooi geschreven erg leuk om te lezen. Wordt vast erg, leuk en spannend.
Je gaat vast veel zien, leren eigenlijk doe je dit nu al. Ben benieuwd naar nog meer verhalen en jou ervaringen.
Keelp up the good work.
Groetjes,
Foos -
29 Augustus 2014 - 20:54
Gerda:
Hoi Chantal,
Zie het bijna voor me zoals jij schrijft! Je hebt heel wat goed werk te doen en ik hoop dat het jullie gaat lukken. En het zijn dus Malawianen(!) toch nog even opgezocht?
groetjes, Gerda -
09 September 2014 - 08:53
Marcel De Ruiter:
Hoi Chantal
Leuk om dit verslag te lezen, ben al erg benieuwd naar je toekomstige avonturen.
Heel veel plezier en succes daar
Groet X Marcel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
