Eerste indruk

Bobo!

Mijn eerste weekend in Malawi was vol met nieuwe indrukken. Op zaterdagavond ging ik samen met Jan en Mariek en nog zo’n 8 andere blanke expats naar een concert. Erg handig, want hierdoor kon ik gelijk de mensen ontmoeten die ik de komende periode waarschijnlijk vaker ga zien. Zo ook mijn 3 nieuwe huisgenootjes.

Het concert was erg leuk om te zien, met Ordinairy Family als hoofdact. Ik vond de dansers het leukst om te zien. De vrouwen waren niet-Malawiaans bloot gekleed en het had af en toe veel weg van daggeren. De interactie met het publiek was erg leuk. Dat was een show opzich. Halverwege de nacht was het concert plots afgelopen en gingen we met 7 man in Jan’s auto terug naar Zomba. Na een lange terugrit was het Afrikaanse logeerbed van Jan en Marieke meer dan welkom.
De volgende morgen ging Jan zijn verlate Be-More vrijwilligers ophalen en ging ik met Marieke mee naar een besnijdenisfeestje. Een werknemer van Packachere (hier werkt Jan) had Jan en Marieke uitgenodigd. Daarnaast had hij nog enkel andere medewerkers van Packachere uitgenodigd. Zijn zoon van 8 jaar was voor 3 weken naar een kamp gestuurd om hier een man te worden. De jongens worden naar dit kamp gestuurd met dit verhaal, dat ze worden besneden wordt hier echter niet bij vermeld. Het besnijdenisfeest is op de dag dat de jongens terug uit dit kamp komen. Het was een ware belevenis. Op het moment toen niet allemaal in positieve zin, maar achteraf was het wel een hele ervaring die ik niet had willen missen. Het hele dorp was uitzinnig. Mensen danste, scheeuwde, besmeurde zich met modder met vooral de boodschap blij te zijn. Het was een overload aan Malawianen waardoor ik mij wat oncomfortabel voelde. Vooral doordat sommige mannen onder invloed waren en in combinatie met al dat modder bijna eng overkwamen. Het was wel duidelijk dat dit niet hun intentie was, het was hun manier van blijheid tonen. Al had ik zelf wel wat moeite om blij mee te dansen. Nadat de jongens gearrvieerd waren scheidde de menigte zich en zetten de feestje zich voort bij de jongentjes thuis. Zo waren wij bij het huis van de collega van Jan welkom. Het feit dat er blanke op het feestje waren was voor de familie een grote eer. We kregen dan ook een VIP behandeling. We kregen op de grond in het huisje als eerste eten: groot bord met rijst en beetje kool en onbestemd vlees. Nadat iedereen gegeten had begon de “ geld ceremonie”. Dit hield in dat je dansend geld gooide in een grote schaal. Dit geld is voor de familie en het jongetje. Uiteraard mochten wij als ere gasten als eerste. Dit was best leuk om te doen. Dit was voor ons het einde van de ceremonie.

Bij terugkomst heb ik mijn spullen verzameld en ben door Jan afgedropt bij het co-huisje. Het co-huisje is erg ruim. Er zijn 5 ruime slaapkamers , 3 badkamers en 2 toiletten. Bij water functioneert er maar 1 badkamer en 1 toilet. Op het moment dat ik dit type doet niks het, want er is geen water. Ik heb gisteren met emmertjes water her en der verzameld zodat ik, voor het eerst sinds mijn aankomst, mijn haar kon wassen. Om het nog een beetje aangenaam te maken is het aan te raden vooraf wat water te koken. Vrij primitief dus.

Ons huis delen we met duizende beestjes. De keuken zit vol kakkerlakken, ik heb er al eentje in mijn handen gehad. 1 badkamer kunnen we niet gebruiken doordat daar de beestje uit de putjes omhoog lopen zodra het water aangaat. Ik heb al meerdere spinnen gedood en “Willem” loopt regelmatig langs. Mijn huisgenootjes hebben elke gekko van het huis Willem genoemd.  In mijn slaapkamer loopt Willem ook regelmatig langs, zo is Willem toch nog dichtbij. Daarnaast hebben we ook micro-organismes in de vorm van planjes die uit de wasbak groeien. Ecologisch tanden poetsen. En dan heb ik het nog niet eens over de mieren gehad...

Het huis beschikt desondanks over enige luxe. We hebben namelijk een schoonmaakster/kok, bewaker en tuinman. Onze schoonmaakster/kok heet Beatrice en is vooral schoonmaakster. Af en toe vragen we haar ’s middags te koken, vandaar haar dubbele functie. Het koken doen we vooral zelf, aangezien dit toch iets lekkerder/westerse is. Enige creativiteit is hierbij wel noodzakelijk, aangezien er weinig keuze is op de markt. De hoofdingredienten zijn tomaten, aubergine’s, bananen, rijst, brood en eieren. We zien dit juist als een leuke uitdaging. Onze bewaker heet Mr. Jali. Een oude, aardige man die 6 nachten voor ons waakt. De overgebleven nacht zit er helaas niemand, wat best komisch is. Onze tuinman is iets wat overbodig luxe aangezien we vooral dor/geen gras hebben. Het schijnt dat een co-assistant deze voor vertrek heeft aangenomen en niemand hem nog heeft durven te ontslaan. Aangezien zijn salaris, wat wij zelf betalen, minimaal is accepteren we het maar.

Vlak na mijn aankomst kwam ook Noor aan. Zij is de medisch student waarmee ik het project ga doen. Deze week zitten we dus met 5 Nederlandse meiden in het huis. Het klikt goed met Noor, wat fijn is aangezien we nauw gaan samenwerken. Maandag zijn we begonnen aan het project. Hierover later meer. Dan zal ik jullie ook een indruk van het ziekenhuisje geven.

Tionana!

Chantal.

p.s. foto’s volgen waarschijnlijk in Nederland aangezien het internet erg slecht functioneert.