st lukes hospital

Bobo!

Maandagmorgen maakte ik voor het eerst kennis met het ziekenhuisje. Samen met mijn huisgenootjes liepen we naar de medische overdracht toe. Rianne, Mara en Susan voorop, inclusief witte doktersjas en medische klompen. Noor en ik, al om ons heen kijkend, er achteraan. De witte doktersjassen gaf een vertrouwd gevoel, al was het contrast met de rode, stoffige aarde wel wat vreemd. Het leek bijna alsof de meiden uit een Nederlands ziekenhuis getransformeerd waren naar Afrika.

De overdracht was verrassend genoeg nog best goed te volgen. Elke patient werd kort overgedragen en we hoorde de getallen rondom opnames/onslagen en overledenen. Opvallend hierbij was dat er relatief veel overlijdens zijn in vergelijking met het aantal opgenomen patienten. De meeste patienten worden opgenomen met malaria, HIV, TB, ondervoeding/uitdroging en pneumonie. Mocht er iets anders aan de hand zijn dan wordt het al snel te lastig om een juiste diagnose te stellen. Kennis en diagnostiek schiet hierbij tekort. Zo ook bij Ebola, al hopen we dat dit hier nooit gaat komen. Een van de clinical officers gaf hierover een interessante klinische les waarbij naar voren kwam dat de nodige diagnostiek in dit ziekenhuis niet eens mogelijk is. De clinical officer eindigde met het laten zien van plaatjes van de benodigde isolatiekleding. Dit bracht een golf van ongeloof. Het personeel begon te lachen en leek zich niet voor te kunnen stellen om er zo bij te moeten lopen. Dit maakte wel weer duidelijk dat wat voor ons zo normaal is, voor hen zo vreemd kan zijn.

Doordat we voor ons project in de eerste week patienten, familie en medisch personeel hebben geintervieuwd konden we direct een goed beeld krijgen van het ziekenhuis. St. Luke’s beschikt over 4 afdelingen: female, male, pediatric en maternity ward. Elke afdeling heeft zijn eigen “ gebouwtje”. Daarnaast zijn er verblijfplaatsen voor de “guardians”, dit zijn familieleden die voor de patienten zorgen. Zij slapen, koken en wonen tijdelijk in deze gebouwen. Om het doolhof aan losse gebouwtjes compleet te maken is er ook nog een mini-OK, X-ray gebouwtje, hoofdkantoor en Kennedy’s kantoor (onze begeleider). Ook is een school voor opleiding tot verpleegkundige en vroedvrouw, inclusief bieb. Het ziekenhuis is niet groot, maar door al die losse gebouwtjes wel enorm uitgestrekt. Dit zorgde ervoor dat we al regelmatig de weg zijn kwijt geraakt.

De materialen in het ziekenhuis zijn erg primitief en worden waar mogelijk hergebruikt. Het is hierdoor goed om te zien dat de 4 eerder opgestuurde koffers vol medische materialen erg bruikbaar zijn. De spullen liggen al verdeeld over het ziekenhuis en af en toe kom ik iets herkenbaars tegen. Erg leuk om te zien. Niet alle materialen valen tot nu toe in de smaak. Zo doen ze hier LP’s met venflons, waarbij het beveiligde systeem waarmee wij werken niet handig is. Na poging 3 hebben ze toch maar hun oude venflons gebruikt.

Er zijn slaapzalen van zo’n max. 16 patienten. Rondom elke patient zitten gemiddeld zo’n 2 familieleden. Zij zijn verantwoordelijk voor de gehele ADL (wassen, eten, beddengoed e.d.). Het ziekenhuis is hierdoor gevuld met een hoop Malawianen die overal rondlopen, zitten, koken, wassen e.d. Erg levendig en kleurrijk om te zien. Medisch personeel is minder zichtbaar aanwezig, je moet ze soms letterlijk zoeken. Er is een toenemend tekort aan artsen. Het schijnt dat veel artsen een baan zoeken bij de buurlanden omdat ze daar beter betaald krijgen. Daarnaast is de Nederlandse arts die hier verbleef recent vertrokken en is er nog geen zicht op het komen van een nieuwe buitelandse arts. De reden van haar vertrek heeft mede te maken met wat corrupte zaken. Frustrerend genoeg verdwijnt er geld via hogere functies. Doorde groeiende,slechte financiele status van het ziekenhuis hebben ze recent de verplichte bijdrage van de patienten verdubbeld. Waarschijnlijk is hierdoor het aantal patienten drastisch afgenomen, want de afgelopen weken is het erg rustig geworden. Al deze corrupte verhalen zorgen ervoor dat wij gedurende het project extra oplettend zijn. We willen immers niet dat jullie geld in de verkeerde handen terecht komt. Ondanks ons vertrouwen in Kennedy wordt elke cent die wij uitgeven onder onze toezicht gedaan. Over dit project later meer.

Tionana!

Chantal.

p.s. voor meer info over het ziekenhuis: www.stlukes.nl