Lieve lezers,

Nu ik dit schrijf zit ik met dubbele lagen kleding, dikke sloffen en een grote mok thee onder mijn fleecekleedje. Brrr, wat is het toch koud! Desondanks is het fijn om weer terug te zijn, al had ik graag wat warmte meegenomen. Gelukkig heb ik een hoop warme herinneringen om op terug te kijken.

Als eerste het project, al voelt dit al ver weg. Het was een unieke ervaring om zo dichtbij het echte leven te mogen komen. De bezoekjes aan de dorpjes was elke keer weer genieten. Daarnaast lijkt het erop dat het project zijn vruchten afwerpt. We horen namelijk positieve verhalen vanuit de kliniek dat er minder weerstand is tegen zuurstof en neusmaagsondes. Over 2 maanden volgt er hopelijk een eindevaluatie (hopelijk, want je weet nooit in Afrika). Daarnaast volgt er een definitief eindverslag, dus helemaal afgesloten is het project nog niet. Voor het restgeld van alle donaties heb ik een aantal goede doelen uitgekozen die zowel dicht bij Malawi als dicht bij jullie als donateurs staan. Ik heb gekozen voor Stichting Vergeten Geluk (familie dingetje), Be More Malawi, 100jaar Daniel den Hoed en Giro 555 tegen Ebola (even voor de duidelijkheid heeft Ebola uiteraard niks met Malawi te maken).

Na het project was het tijd voor reizen. Het was best lekker om het kleine dorpje uit te kunnen gaan en Afrika verder te ontdekken. Samen met Leonie ben ik, na eerst mountain Mulanje te hebben overwonnen, de grens overgegaan naar Zambia. Naast een prachtig wildpark konden we de Victoria Falls uiteraard niet overslaan. Ondanks het weinige water was het veruit één van mijn hoogtepunten uit Afrika. Na wat relaxen bij Lake Malawi was het helaas al weer tijd om afscheid te nemen van Leonie. Maar elk nadeel heeft zo zijn voordeel, want na weken uitkijken kwamen op hetzelfde moment Willem en zijn vader aan. De eerste week zijn we samen met Jan rond gaan rondreizen door zuid Malawi. Na een week luxe van privé auto was het tijd om met z’n tweetjes de minibusjes te trotseren voor een reis richting het noorden. Via Lake Malawi zijn we, na wat vertraging doordat er maar op enkele dagen een boot vaart, buurland Mozambique ingekomen. Van Mozambique heb ik echt genoten. Door het weinige engels dat gesproken werd en het verschil in bouw, mensen, eten en sfeer voelde het aan als vakantie. Onze reis eindigde met witte stranden en een helder blauwe zee. Een prachtige afsluiting van een mooi avontuur.

Chantal.