Brievenpost uit NL

11 november 2012, Halsteren

Wakker worden na mijn eerste nacht weer thuis, whoooh, dat is lekker…
Wat een uitvindingen hebben we hier toch in Nederland, vanzelfsprekende luxe. We hebben een douche waar onbeperkt (warm) water uit komt. Je doet de wasmachine aan en je kleren zijn als het goed is nog heel en schoon. Je hebt een lekker zacht bed, waar je ongestoord op slapen kan.
Maar bovenal, iets wat niet voor iedereen (ook niet in Nederland) vanzelfsprekend is, licht mijn grote liefde naast me.
Kortom wat heb ik veel geleerd van mijn mooie, supervette, bijzondere reis naar een prachtig land.
Ik ben met beide benen op de grond gezet en heb heel veel geleerd. Dingen die ik al wist, maar die door deze reis weer duidelijk worden. Ik hou heel veel van Niek en ben ik echt met een man van goud getrouwd. Maar ik hou ook veel van de vriendschappen die ik heb. Want wat maakt zo’n reis samen maken en beleven veel uit. Ik heb me beseft dat vriendschappen dierbaar zijn en dat je ze moet koesteren. Wat zijn we als drie vriendinnen bevoorrecht dat alles met onze ogen te mogen zien. Maar supervet dat vriendin nummer vier ons dan op staat te wachten op Schiphol om onze verhalen te horen. Dat is houden van!
Ik ben geconfronteerd met armoede, leven onder alleen een golfplaat. Maar daar wordt je niet per se ongelukkig van. Je leert ervan te leven in het moment, dankbaar te zijn en van elkaar op aan te kunnen. Waar ik verdrietig van ben geweest is het enorme verschil tussen arm en rijk. Waarom verdelen we niet wat meer op de wereld? En waarom zijn we zo wreed tegen anderen en dieren. Je hebt een prachtige stad gelegen aan een prachtige, immense rivier met dolfijnen en wat doen wij mensen? We laten onder water keiharde kanonschoten af gaan om aardolie te zoeken. Weg dolfijnen. Wat dom, kortzichtig en op korte termijn denken. Alles draait om geld.
Ook de straathonden hebben me erg geraakt. Beesten waar het kwijl uit hem bek loopt, die zelf niet meer kunnen lopen of stijf onder de wonden of vlooien zitten. Een afschuwelijk aangezicht. Maar ik weet ook, ik kan ze niet allemaal redden. Deze dieren lijden een meer natuurlijk bestaan dan de honden die wij tot huisdieren maken.
Tsja, je gaat nadenken van een week uit je comfortzone. Maar wat is het goed voor je om dit te doen! Ik kijk dan ook met een enorme bewondering naar mijn lieve vriendin in Paramaribo. Die zich zonder enige moeite aanpast aan het Surinaamse leven. Eet alleen maar Surinaams, neemt genoegen met een koude douche en neemt kikkers en krekels op de wc voor lief. Leven in het hier en nu. Slapen kan nog als je dood bent. Echt knap! Iets waar ik van kan leren! Dat is ook wat deze trip zo bijzonder maakt.
Ik ben onder de indruk van de vriendelijkheid van de bewoners van Surinamers en van de multi-culture samenleving die daar werkt! We kunnen in Nederland veel leren van de positiviteit van deze mensen. Niks geen gezeur over hoe warm of hoe koud het is, maar lachen om je eigen luiheid om met de auto overal heen te gaan. Men staat open voor verandering.
Het is jammer dat in buitenlandse media het land zo slecht te boek staat. Men moest eens weten.
Mijn eigen grenzen zijn verlegd. Ik draai mijn hand niet meer om voor een nachtje in een hangmat (mits spin-vrij), een wandeling op een berg met 40 graden en slapen waar het uitkomt.
Mijn hoogtepunten waren absoluut het zien en horen van apen (we lijken er echt erg op), het lachen om een dop op een lens met een te hoge iso en de overweldigende natuur.

Lieve vriendin, bedankt dat je mij deze unieke kans hebt geboden op deze prachtige reis! Ik zal het me altijd blijven herinneren en er met liefde aan terugdenken!

Liefs Kaar