Groetjes uit Holland
Blijf op de hoogte en volg Chantal
11 September 2012 | Nederland, Rotterdam
Lieve Bakra’s,
Daar gaan we dan, de start van mijn eerste reisblog. Ik sta niet bepaald bekend als een social media typje, maar ik zal mijn best doen om jullie eens in de zoveel tijd te verblijden met een tropisch berichtje.
Aanstaande maandag gaat mijn reis eindelijk beginnen. Na een lang voortraject van, naar schatting, twee jaar wordt een in opvlieging bedacht idee werkelijkheid. In vlagen had ik de moed al een paar keer opgegeven, maar toch kwam er telkens weer een klein beetje hoop. Door het lange ‘welles-nietes-gevoel’ heb ik besloten de knoop door te hakken: ik wil gewoon gaan, ook al betekend dit als vrijwilliger. Na dit besluit ging het snel en stond al snel vast dat ik van half september t/m half december welkom was in het AZP. Iets wat nog steeds een beetje onwerkelijk aanvoelt.
De afgelopen weken heb ik regelmatig hetzelfde verhaal verteld en dezelfde vragen beantwoord (lang leven mijn reisblog). Ja, ik ben er klaar voor. De aflopen weken bestond voornamelijk uit lange werkweken en het afwerken van mijn ‘to-do-list’. Het enige wat nu nog resteert, is mijn backpack inpakken (wat nog een uitdaging gaat worden voor 3 maanden), dit verhaal schrijven en ohwja…nog even de bruiloft van Niek en Karen managen.
Ik ben erg benieuwd hoe mijn leven er daar uit zal gaan zien. De eerste paar dagen lijken me vooral erg spannend. Ik zal nieuwe mensen leren kennen, een vreemd ziekenhuis eigen moeten maken en inburgeren in een andere cultuur. Spannend, maar ik heb er alle vertrouwen in dat dit goed gaat komen. Aan de voorbereidingen kan het in ieder geval niet gelegen hebben. Ik heb zelfs al wat van het Surinaamse eten mogen genieten tijdens een verrassingsetentje van mijn HBO-V vriendinnen. En geloof me, dat smaakt naar meer!
Toch zijn er ook nog minder leuke kanten aan mijn vertrek: heimwee. Niet naar de verkiezingsstrijd, niet naar boerenkool en al helemaal niet naar de koude donkere herfstdagen. Wat, of eigenlijk wie, ik wel erg ga missen is Willem (die 23 sept jarig is: hint!). Dat hij mij de vrijheid geeft om dit avontuur te beleven vind ik super. Mijn vertrek zal voor hem minstens net zo zwaar worden, al is het al niet zwaarder. Waar ik in een tropisch land nieuwe belevenissen mee ga maken zit hij avonden achter elkaar alleen thuis. Aaahhh…ik hoor het jullie al denken. Gelukkig zijn er nog de klaverjasavonden en back to the 90’s party’s (waarvoor ik best even terug naar Nederland had willen komen). Komt goed!
Succes met de regen, kou en donkere dagen. Eet allemaal een pepernoot namens mij op 5 december en ik zie jullie half december (of eerder) weer.
Liefs,
Chantal
Daar gaan we dan, de start van mijn eerste reisblog. Ik sta niet bepaald bekend als een social media typje, maar ik zal mijn best doen om jullie eens in de zoveel tijd te verblijden met een tropisch berichtje.
Aanstaande maandag gaat mijn reis eindelijk beginnen. Na een lang voortraject van, naar schatting, twee jaar wordt een in opvlieging bedacht idee werkelijkheid. In vlagen had ik de moed al een paar keer opgegeven, maar toch kwam er telkens weer een klein beetje hoop. Door het lange ‘welles-nietes-gevoel’ heb ik besloten de knoop door te hakken: ik wil gewoon gaan, ook al betekend dit als vrijwilliger. Na dit besluit ging het snel en stond al snel vast dat ik van half september t/m half december welkom was in het AZP. Iets wat nog steeds een beetje onwerkelijk aanvoelt.
De afgelopen weken heb ik regelmatig hetzelfde verhaal verteld en dezelfde vragen beantwoord (lang leven mijn reisblog). Ja, ik ben er klaar voor. De aflopen weken bestond voornamelijk uit lange werkweken en het afwerken van mijn ‘to-do-list’. Het enige wat nu nog resteert, is mijn backpack inpakken (wat nog een uitdaging gaat worden voor 3 maanden), dit verhaal schrijven en ohwja…nog even de bruiloft van Niek en Karen managen.
Ik ben erg benieuwd hoe mijn leven er daar uit zal gaan zien. De eerste paar dagen lijken me vooral erg spannend. Ik zal nieuwe mensen leren kennen, een vreemd ziekenhuis eigen moeten maken en inburgeren in een andere cultuur. Spannend, maar ik heb er alle vertrouwen in dat dit goed gaat komen. Aan de voorbereidingen kan het in ieder geval niet gelegen hebben. Ik heb zelfs al wat van het Surinaamse eten mogen genieten tijdens een verrassingsetentje van mijn HBO-V vriendinnen. En geloof me, dat smaakt naar meer!
Toch zijn er ook nog minder leuke kanten aan mijn vertrek: heimwee. Niet naar de verkiezingsstrijd, niet naar boerenkool en al helemaal niet naar de koude donkere herfstdagen. Wat, of eigenlijk wie, ik wel erg ga missen is Willem (die 23 sept jarig is: hint!). Dat hij mij de vrijheid geeft om dit avontuur te beleven vind ik super. Mijn vertrek zal voor hem minstens net zo zwaar worden, al is het al niet zwaarder. Waar ik in een tropisch land nieuwe belevenissen mee ga maken zit hij avonden achter elkaar alleen thuis. Aaahhh…ik hoor het jullie al denken. Gelukkig zijn er nog de klaverjasavonden en back to the 90’s party’s (waarvoor ik best even terug naar Nederland had willen komen). Komt goed!
Succes met de regen, kou en donkere dagen. Eet allemaal een pepernoot namens mij op 5 december en ik zie jullie half december (of eerder) weer.
Liefs,
Chantal
-
13 September 2012 - 11:00
Marwin:
Lieverd! Ik weet zeker dat de drie maanden voorbij vliegen en voordat je er erg in hebt zit je alweer in dit koude kikkerlandje!! Misschien verleng je je bezoekje wel :p, en komen we allemaal naar jou toe om daar een jaren 90 feestje te houden! :D
Ik ga je op de voet volgen met je 'socialmedia-uitspattingen'. Je kan het! Als iemand dit goed gaat doen, dan ben jij dit zeker weten :)
Kus! -
15 September 2012 - 18:07
Zuster Ilse:
Lieve Chan,
Heel, heel, heel veel plezier in het zonnige Suriname. Geniet ervan. Ben erg benieuwd naar je belevenissen. Zal je missen.
Kus! -
16 September 2012 - 10:11
Anne:
Lieve Chan,
ik ga je heeeel erg missen. Maar gelukkig hoef ik geen volle 3 maanden te wachten om je weer te zien, ik kom lekker naar jou toe! ben super benieuwd! Heb er al heel veel zin in.
Ik hoop dat je het super gaat krijgen, veel leuke nieuwe mensen mag ontmoeten, veel leuk werk mag doen en enorm mag en kan genieten van deze once in a lifetime opportunity.
Geniet!
Tot 2 november!
Liefs,
Anne
-
17 September 2012 - 12:19
Els:
Ha Chantal,
Je bent onderweg naar Schiphol, daarna nog ff wachten, daarna nog ff vliegen en dan ben je er.
Mocht je bij licht aankomen let dan op de uitgestrekte groene jungle benenden je: broccoli.
Op Zanderij zal de klamme warmte op je vallen, je hebt nog een stukje te tuffen naar Parimaribo.
Wie haalt je op trouwens? Nou we lezen het allemaal wel.
Succes met acclimatiseren!
groetje Els -
17 September 2012 - 23:05
Gerda:
Hoi Chantal,
je zit nu nog in de lucht, maar als je aankomt is het alweer nacht en je moet natuurlijk de volgende dag om 7.15 u op kennismaking!
Je huisje kan je eindelijk in real life zien, want je had het al maanden op je screensaver.
Geniet van je avontuur en tot later, Gerda -
18 September 2012 - 22:11
Irene:
Lieve Chantal,
Je hebt een hele goede start gemaakt met je sociale media. Smaakt naar meer. Je hebt wel eerder gedacht dat je niet zo'n type was voor bepaalde dingen. Toch heb ik je met koeienvlaaien zien gooien en aan en touw boven een boerensloot zien hangen. Denk daar maar aan terug als je ons heel erg mist. Ons mannetje zal ik wel wat extra aandacht geven, al ben ik wel een beetje bang dat hij dat liever van jou krijgt als van zijn mama. En nee, ik ben niet jaloers. Sterkte met je wenperiode. Dat is best even doorbijten zijn. Zet 'm op kanjer! Je kunt het. Liefs, Irene
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
