Kam acchá karolo, acchá ziendagie tohar
Blijf op de hoogte en volg Chantal
19 September 2012 | Suriname, Paramaribo
Daar zijn we dan! Nog amper 24 uur geland en nu al tijd voor mijn eerste verhaal vanuit Paramaribo. De eerste indrukken zijn er volop, sterker nog er zullen er nog vele volgen. Laat ik bij het begin beginnen.
Na voorkomen te hebben dat mijn uitzwaaicomité (ik wist het!) Joris Linssen van ‘hello goodbye’ erbij gingen halen was het moment daar, zwaaiend door de douane heen. Tja…en daar sta je dan alleen op schiphol. Dat mijn vlucht richting Suriname vertrok was overduidelijk. Mijn mede passagiers waren Surinamers of gepensioneerde Hollanders. Ondanks de ruime instaptijd van 1,5 uur vertrok het vliegtuig dankzij de ‘Surinaamse snelheid’ toch met vertraging. Het was een lange, vermoeiende vlucht met veel turbulentie. Wat het nog een beetje goed maakte was de passagier naast mij: een jonge Surinaams-Nederlandse vrouw wat wel klikte. Samen hebben we mijn spandoek (dank aan mijn uitzwaaicomité) vertaald. Helemaal ontcijferd is het nog niet, maar het had iets te maken met genieten van het leven (en nog iets…).
Eenmaal op Zanderij verliep het soepel. Geen gedoe bij de douane, mijn backpack was ook meegevlogen en ik had al snel de busmaatschappij gevonden. Na een kleine zoektocht naar mijn huisje werd ik opgewacht door Lilian. Het huisje is perfect. Het voelt allemaal erg veilig, maar dat kan ook niet anders. Even een korte situatiebeschrijving. Aan de andere kant van de weg staat een beveiligingshuisje die de boel in de gaten houdt. Dan heb ik een eigen hek (met slot), vervolgens heb ik een voordeur (met slot), nog een hek als voordeur (met slot), een slaapkamerdeur (met slot) en een badkamer (met slot). Uiteraard zijn alle ramen ook verzien van tralies. Ohw en vergeet ook niet de 3 blaffende honden (lang leven oordopjes). Prima onderkomen dus. En...mét airco! Want het is hier warm!!
Na een prima nacht, ik was behoorlijk gebroken, ben ik vanochtend al om 8:00 uur opgestaan. Klinkt ijveriger dan het is, namelijk 13:00 uur Nederlandse tijd. Na een telefoontje dat mijn gesprek in het ziekenhuis van ‘s ochtends naar ‘s middags werd verplaatst (of dat voor mij uitkwam? Uhmm..ja, ik heb nog zero afspraken voor de komende 3 maanden) was mijn ochtend opeens vrij. Aangezien ik mijn visum binnen 14 dagen moet verlengen was een bezoekje aan de vreemdelingen politie een goede ochtend besteding. Ik had nog een beetje onthouden waar de politie ongeveer gelegen was en besloot te gaan lopen. En jaja…in één keer goed dames en heren! Al zal denk elke Surinamer me voor gek verklaren als ze horen dat ik 1 uur lang in de brandende zon heb gelopen. Maar goed, de aanhouder wint! Daar aangekomen mocht ik niet naar binnen omdat ik te bloot gekleed was. “Hier staan de regels” aldus de politieagent wijzend op een klein briefje bij de deur. Ik moest ergens maar een t-shirt kopen zodat mijn schouders bedekt waren. Nou wat een onzin! Ik liep daar de dichtstbijzijnde winkel, maar echt niet dat ze daar kleding verkochten. Dus ik creabea mijn legging als een soort sjaal gedrapeerd en met opgeheven hoofd naar binnen gelopen. Politieagent (verbazend kijkend) “Wat heeft u nou om?”. Ik “doet dat ertoe?”. Politieagent “Is dat een panty?”. Ik “Als het nog te bloot is wil ik ook best iets anders over mij heentrekken, al is het een vuilniszak”. Uiteraard was dat ook niet de bedoeling, maar ik weigerde weer weg te gaan. Uiteindelijk werd er een vrouwelijk medewerkster bijgehaald die mocht beslissen of mijn kleding bedekt genoeg was. Gelukkig kon zij de lol er wel van inzien en was het prima. Na een half uur gewacht te hebben bleek ik bij het verkeerde loket te zitten.
Terug toch maar een willekeurige bus gepakt. Hand opsteken, instappen en dan onderweg maar vragen waar die bus überhaupt heengaat. En ja, dat werkt. Wel mede dankzij de Surinaamse vriendelijkheid. Ik gok dat ik vandaag zo’n 20 Surinaamse mensen heb gesproken en ze zijn allemaal even vriendelijk en behulpzaam. Vooral handig als toch even wilt nagaan of je richtingsgevoel klopt.
De gehele dag was het boodschappentijd. Ik heb zo’n 6 winkels van binnen gezien, puur ter oriëntatie wat hier allemaal in de buurt zit én omdat ik toch niet al mijn boodschappen in één keer kon dragen. Ik mis heel erg de Surinaamse producten. In de winkels vind je vooral Chinese en Hollandse import producten. Zo kan je hier pannenkoeken, pindakaas, bruine bonen, kaas, stroopwafels en zelfs drop halen. Helaas is de verkoopprijs 3x zo hoog als in Nederland en is het allemaal van het goedkope ‘Markant’ merk. Leuk, maar je maakt er mij niet direct blij mee (al verscheen er wel een glimlach op mijn gezicht toen ik pannenkoekenstroop zag staan…ik heb het (nog) niet gekocht).
Na een kort gesprekje in het ziekenhuis met personeelszaken en twee belangrijke dames krijg ik al erg veel zin in morgen. Morgen zal mijn eerste werkdag zijn en ik ben erg benieuwd. Er wordt een verpleegkundige aan mij gekoppeld zodat ik mijn kennis op haar kan overdragen. Hierdoor hopen ze dat mijn werk ook na mijn vertrek zal blijven voortleven. Een idee waar ik volledig achter sta. Ik zal jullie uiteraard op de hoogte houden van mijn werkzaamheden binnen het ziekenhuis.
Na deze drukke dag was het tijd voor wat rust en vooral contact met Willem. Na wat gepuzzel heb ik nu internet in mijn huisje. En wat nog mooier is, ik heb ook Skype. De internetverbinding is tot nu toe super, dus al jullie mailtjes worden gelezen. Ook de smsjes zijn aangekomen. Bedankt allemaal voor de lieve berichtjes! Ik vind het erg leuk om van jullie te horen.
Ik zou nog makkelijk meer kunnen schrijven, maar voor nu laat ik het hierbij. Door het tijdsverschil ben ik nu al behoorlijk moe en lijkt het me verstandig zo maar eens te gaan slapen. Morgen begint de dag immers weer vroeg.
Ik spreek jullie snel weer.
Groetjes uit Paramaribo,
Chantal.
P.s. voor Oma: de badjas is heerlijk, vooral de geur! Ik heb hem vanmorgen aangehad en heb hem sinds mijn koud-water-douche weer aan. Bedankt.
Na voorkomen te hebben dat mijn uitzwaaicomité (ik wist het!) Joris Linssen van ‘hello goodbye’ erbij gingen halen was het moment daar, zwaaiend door de douane heen. Tja…en daar sta je dan alleen op schiphol. Dat mijn vlucht richting Suriname vertrok was overduidelijk. Mijn mede passagiers waren Surinamers of gepensioneerde Hollanders. Ondanks de ruime instaptijd van 1,5 uur vertrok het vliegtuig dankzij de ‘Surinaamse snelheid’ toch met vertraging. Het was een lange, vermoeiende vlucht met veel turbulentie. Wat het nog een beetje goed maakte was de passagier naast mij: een jonge Surinaams-Nederlandse vrouw wat wel klikte. Samen hebben we mijn spandoek (dank aan mijn uitzwaaicomité) vertaald. Helemaal ontcijferd is het nog niet, maar het had iets te maken met genieten van het leven (en nog iets…).
Eenmaal op Zanderij verliep het soepel. Geen gedoe bij de douane, mijn backpack was ook meegevlogen en ik had al snel de busmaatschappij gevonden. Na een kleine zoektocht naar mijn huisje werd ik opgewacht door Lilian. Het huisje is perfect. Het voelt allemaal erg veilig, maar dat kan ook niet anders. Even een korte situatiebeschrijving. Aan de andere kant van de weg staat een beveiligingshuisje die de boel in de gaten houdt. Dan heb ik een eigen hek (met slot), vervolgens heb ik een voordeur (met slot), nog een hek als voordeur (met slot), een slaapkamerdeur (met slot) en een badkamer (met slot). Uiteraard zijn alle ramen ook verzien van tralies. Ohw en vergeet ook niet de 3 blaffende honden (lang leven oordopjes). Prima onderkomen dus. En...mét airco! Want het is hier warm!!
Na een prima nacht, ik was behoorlijk gebroken, ben ik vanochtend al om 8:00 uur opgestaan. Klinkt ijveriger dan het is, namelijk 13:00 uur Nederlandse tijd. Na een telefoontje dat mijn gesprek in het ziekenhuis van ‘s ochtends naar ‘s middags werd verplaatst (of dat voor mij uitkwam? Uhmm..ja, ik heb nog zero afspraken voor de komende 3 maanden) was mijn ochtend opeens vrij. Aangezien ik mijn visum binnen 14 dagen moet verlengen was een bezoekje aan de vreemdelingen politie een goede ochtend besteding. Ik had nog een beetje onthouden waar de politie ongeveer gelegen was en besloot te gaan lopen. En jaja…in één keer goed dames en heren! Al zal denk elke Surinamer me voor gek verklaren als ze horen dat ik 1 uur lang in de brandende zon heb gelopen. Maar goed, de aanhouder wint! Daar aangekomen mocht ik niet naar binnen omdat ik te bloot gekleed was. “Hier staan de regels” aldus de politieagent wijzend op een klein briefje bij de deur. Ik moest ergens maar een t-shirt kopen zodat mijn schouders bedekt waren. Nou wat een onzin! Ik liep daar de dichtstbijzijnde winkel, maar echt niet dat ze daar kleding verkochten. Dus ik creabea mijn legging als een soort sjaal gedrapeerd en met opgeheven hoofd naar binnen gelopen. Politieagent (verbazend kijkend) “Wat heeft u nou om?”. Ik “doet dat ertoe?”. Politieagent “Is dat een panty?”. Ik “Als het nog te bloot is wil ik ook best iets anders over mij heentrekken, al is het een vuilniszak”. Uiteraard was dat ook niet de bedoeling, maar ik weigerde weer weg te gaan. Uiteindelijk werd er een vrouwelijk medewerkster bijgehaald die mocht beslissen of mijn kleding bedekt genoeg was. Gelukkig kon zij de lol er wel van inzien en was het prima. Na een half uur gewacht te hebben bleek ik bij het verkeerde loket te zitten.
Terug toch maar een willekeurige bus gepakt. Hand opsteken, instappen en dan onderweg maar vragen waar die bus überhaupt heengaat. En ja, dat werkt. Wel mede dankzij de Surinaamse vriendelijkheid. Ik gok dat ik vandaag zo’n 20 Surinaamse mensen heb gesproken en ze zijn allemaal even vriendelijk en behulpzaam. Vooral handig als toch even wilt nagaan of je richtingsgevoel klopt.
De gehele dag was het boodschappentijd. Ik heb zo’n 6 winkels van binnen gezien, puur ter oriëntatie wat hier allemaal in de buurt zit én omdat ik toch niet al mijn boodschappen in één keer kon dragen. Ik mis heel erg de Surinaamse producten. In de winkels vind je vooral Chinese en Hollandse import producten. Zo kan je hier pannenkoeken, pindakaas, bruine bonen, kaas, stroopwafels en zelfs drop halen. Helaas is de verkoopprijs 3x zo hoog als in Nederland en is het allemaal van het goedkope ‘Markant’ merk. Leuk, maar je maakt er mij niet direct blij mee (al verscheen er wel een glimlach op mijn gezicht toen ik pannenkoekenstroop zag staan…ik heb het (nog) niet gekocht).
Na een kort gesprekje in het ziekenhuis met personeelszaken en twee belangrijke dames krijg ik al erg veel zin in morgen. Morgen zal mijn eerste werkdag zijn en ik ben erg benieuwd. Er wordt een verpleegkundige aan mij gekoppeld zodat ik mijn kennis op haar kan overdragen. Hierdoor hopen ze dat mijn werk ook na mijn vertrek zal blijven voortleven. Een idee waar ik volledig achter sta. Ik zal jullie uiteraard op de hoogte houden van mijn werkzaamheden binnen het ziekenhuis.
Na deze drukke dag was het tijd voor wat rust en vooral contact met Willem. Na wat gepuzzel heb ik nu internet in mijn huisje. En wat nog mooier is, ik heb ook Skype. De internetverbinding is tot nu toe super, dus al jullie mailtjes worden gelezen. Ook de smsjes zijn aangekomen. Bedankt allemaal voor de lieve berichtjes! Ik vind het erg leuk om van jullie te horen.
Ik zou nog makkelijk meer kunnen schrijven, maar voor nu laat ik het hierbij. Door het tijdsverschil ben ik nu al behoorlijk moe en lijkt het me verstandig zo maar eens te gaan slapen. Morgen begint de dag immers weer vroeg.
Ik spreek jullie snel weer.
Groetjes uit Paramaribo,
Chantal.
P.s. voor Oma: de badjas is heerlijk, vooral de geur! Ik heb hem vanmorgen aangehad en heb hem sinds mijn koud-water-douche weer aan. Bedankt.
-
19 September 2012 - 10:14
Willeke:
Hey chantal! Het avontuur is begonnen! Wat doe je dat toch weer goed met die panty :)! Leuk om te lezen hoe je je zo red :). En wat een ervaringen zal je op gaan doen. Heel veel succes en plezier ! Groetjes Willeke -
19 September 2012 - 16:07
Lenie Bakker:
Lieve Chantal,
wat een leuk verhaal,het schrijven gaat je goed af.Ben benieuwd naar de volgende storry.
Liefs Tante Lenie -
19 September 2012 - 16:10
Vincent & Lysbert:
Hey Chantal,
Wat een supercool plan om naar Suriname te gaan voor 3 maanden. Je zal daar ongetwijfeld een mooie tijd gaan hebben dus geniet er van!
Groetjes,
Vincent & Lysbert uit Groningen -
19 September 2012 - 16:38
Leen:
Lieve Chantal
de kop is er af fijn dat het vlot verlopen is de vlucht en naar je tweede woning.
leuk om te lezen hoe je gelijk weet hoe de politie werkt in suriname het is een land van respect etc.
uit ervaring weet ik dat de surinamers daar altijd bereid zijn om je te helpen als het moet ook van je geld,vandaar je hekwerken in en om je woning.benieuwd naar je volgende verslag kus Leen -
19 September 2012 - 17:04
Sofie:
Hallo schat,
Ik geniet nu al van je verhalen en je bent er nog maar net. Ben blij dat je daar zo beschermd zit in je huis, daar hoef ik met dan geen zorgen over te maken. Leuk dat verhaal op het politiebureau. Een lekkere temperatuur daar dat is ook niet gek, dus jij zal het daar best goed naar je zin hebben. Ben benieuwd naar de verhalen op je werk hoe dat zal gaan. ik verheug me ook al om in november bij je op bezoek te komen. Nu schat tot horens weer, veel liefs en groetjes van sofie. -
19 September 2012 - 18:00
Jaap En Gerda Boshuizen:
Hoi Chantal,
Wat een belevenissen allemaal. Geweldig! Leuk om te lezen. We houden het bij en hopen dat het op je werk ook leuk is met goede collega's.
Groetjes van ons beide.
Jaap en Gerda -
19 September 2012 - 22:50
Gerda:
Hoi Chantal,
genieten die verhalen van jou! Je hebt alweer genoeg meegemaakt ;-)
Ben benieuwd hoe je het werk vindt, maar dat zal je wel net zo smeuig vertellen als je vorige verhaal. Kijk er naar uit.
groetjes, Gerda (die een broer heeft die Jaap heet, zo toevallig!)
-
20 September 2012 - 09:34
Rina Vd Weele:
Lieve chantal wat fijn dat je een goede reis heb gehad.
Meisje ik wens je veel sterkte, en ik ben trots op jou.
zorg goed voor je zelf.
Dikke kus tante Rina -
20 September 2012 - 10:29
Jan Geleijns:
Wat heerlijk om te lezen Chantal. Je neemt ons zo mee op reis naar Suriname. Je beschrijft het zo mooi. Het is alsof we met je meegereisd zijn.
Een hele belevenis om sowieso in Suriname te zijn, laat staan om er te werken. Ben benieuwd wat je er allemaal ervaart als je in het ziekenhuis aan de slag gaat.
Leuk (en misschien soms ook ergerlijk) die Surinaamse gebruiken en ook heerlijk relaxed. Het zou er hier ook wat relaxter aan toe moeten gaan. In die zin kunnen we er nog wat van leren, maar andersom kunnen ze jouw kennis weer heel goed gebruiken.
Heel goed dat je je daar voor inzet Chantal. Ik ben benieuwd naar je volgende relaas. Maak er een plezierige en leerzame tijd van Chantal. We volgen je.
Groetekus,
Arinda, Jan en Jan.
-
20 September 2012 - 10:52
Ilse En Lars:
Lieve Chan
Leuk om je eerste verhaaltje te lezen. je heb het weer echt op zijn Chans .opgelost. De betekenis van je spandoek klopt nog niet echt hoor.
Kus -
24 September 2012 - 16:38
Leonie:
Hee channeman,
Mooi gezicht met legging... Zie het al helemaal.voor me... Mutsefluts :)
Maar klinkt al als een mooi begin.
Hebben ze ook kruitnoten en chocolade letters in die winkel??
Das wel echt een must.have hoor... :p
Geniet van het mooie weer! Zal maar niet vertellen hoe het hier nu is :s
Xxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
