Kijkje in het ziekenhuis
Blijf op de hoogte en volg Chantal
20 September 2012 | Suriname, Paramaribo
Mijn eerste twee werkdagen zitten er op. Dat ik nu dit verhaal aan het typen ben ik een hele opgave, want eerlijk gezegd kan ik geen beeldscherm meer zien. Maar ik heb het goed naar mijn zin en mijn werk is leuk, dus dat deel ik graag met jullie.
Ik werd met open armen op mijn nieuwe werk ontvangen. Iedereen had al van mij gehoord. Niet zo gek, want iedereen had vanaf maandag al op mijn komst gewacht. Blijkbaar miscommunicatie vanuit personeelszaken. De verpleegkundige die ik ga inwerken heet Jane. Jane en haar oude afdeling (gynecologie/kraam) hadden afgelopen donderdag te horen gekregen dat zij maandag overgeplaatst werd naar deze afdeling. Zo snel kan dat blijkbaar hier gaan. Het weekend heeft zij nog op de verpleegafdeling gewerkt en maandag stond ze (waarschijnlijk heel erg zoekende naar haar functie) op het Radiotherapeutisch Centrum Suriname (voortaan RTCS genoemd, veelte lang om steeds voluit te typen).
Het RTCS is één en al luxe. Het gebouw is mooi, de apparatuur is het nieuwste van het nieuwste en de airco werkt te goed. Het is me daar binnen toch koud! En ik maar denken dat het warm was in Suriname, ik mis mijn wollen trui. Dan komen we gelijk bij de minder luxe kant van het RTCS, namelijk dat de airco totaal niet in te stellen valt en dat er al behoorlijk wat ongedierte gesignaleerd is. Ik noem hagedissen, slangen, ratten, kakkerlakken en zelfs een stuk of 40 wormen die tegelijkertijd uit het plafond zijn komen vallen. Ook schijn je niet raar om te moeten kijken als er een geel urine straaltje van een onbekend beest uit het plafond naar beneden komt zetten. Gelukkig zijn al deze voorbeelden voor mijn tijd en heb ik, naast wat irritante muggen, nog geen rare beesten binnen gezien.
Het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (vooraan AZP genoemd, want ook daar ben ik te lui voor om het voluit te typen) staat op hetzelfde grondgebied, maar is totaal anders. Het is nog niet zo oud, maar het ziet er préhistorisch uit. Ik wilde dolgraag het ziekenhuis van binnen zien, dus Jane heeft me rondgeleid. We zijn op haar oude afdeling geweest. Het is een brede gang met 6 persoonskamers en oogt druk en rommelig. De vloer ligt er voor de helft uit en overal staan spulletjes en lopen er familieleden rond. Structuur heb ik in de chaos niet kunnen ontdekken. Er zij gescheiden verpleegafdelingen voor vrouwen en voor mannen en speciale ‘klasse’ afdelingen, ofwel voor mensen met geld. Jane heeft me de oncologieafdeling laten zien, bestaat uit maar liefst 3 bedden. Hier wordt vooral chemotherapie en dingen als PC’s gegeven. De zusters die hier werken doen momenteel de oncologieopleiding. Helaas is het systeem anders dan bij ons, zij gaan namelijk na hun werk nog ‘even’ de schoolbanken in. Ik ben benieuwd wat ze er echt van leren. Chemo maken ze zelf klaar, zonder afzuigsysteem of iets. Veilig werken kan ik het niet noemen.
Op het RTCS is het erg rustig. Ik heb dus alle tijd om een start te maken met het opzetten van de taken van Jane. Aangezien wij de eerste verpleegkundige zijn, moet alles op verpleegkundig vlak nog worden opgestart. Mijn taken voor de komende weken zijn:
- Jane de basiskennis over oncologie en radiotherapie leren
- Jane de basiskennis over wondzorg binnen de radiotherapie leren
- Patientenfolders schrijven
- Verpleegkundige werkinstructies schrijven
- Verpleegkundige poli starten (voorlichtingsgesprekken bij nieuwe patiënten en controle afspraken)
- Patiënten begeleiden tijdens de inwendige bestraling van de baarmoederhals.
- Aanspreekpunt zijn bij vraagstukken rondom intake, wonden, pijn e.d.
- En nog veel meer (plan bedenken dat mensen vooraf naar tandarts gaan,
Nuttig kan ik mezelf dus zeker maken.
Vandaag hing er een minder leuke sfeer binnen het RTCS. Één van de laboranten is afgelopen nacht onverwachts overleden. Ze was nog maar 32 jaar. Iedereen was erg verdrietig en leefde een beetje in zijn of haar eigen wereldje. Ik heb iedereen maar even gelaten en ben zelf (op mijn eigen werkplek) aan de slag gegaan met het schrijven van verpleegkundige werkinstructies (voor Jane) en patientenfolders. Ik ben geen kantoorbaan gewend en kreeg al snel last van vierkante oogjes. Vandaar ook mijn opmerking in het begin.
Morgen hoop ik op een betere dag, misschien dat ik dan met de laboranten mee kan kijken om de procedure helder te krijgen. Volgende week hoop ik mee te mogen naar OK, zoveel zin in!
Gisteren heeft een collega laborant mij na het werk een sightseeingtour daar Paramaribo gegeven. Zij komt uit de Daniel en is hier in totaal 5,5 maand, tot eind oktober. Ze is behoorlijk ingeburgerd en heeft het onwijs naar haar zin. Wat ook fijn is, ze heeft een auto. Ze heeft me de 2 grote shoppingmalls laten zien en het centrum van Paramaribo. We hebben in het centrum gegeten, heerlijk pom met kip, rijst en kouseband. Van mijn afscheidsetentje had ik onthouden dat dit erg lekker was, dus toen ik het op de kaart zag staan was de keuze snel gemaakt. Daarna bij de waterkant gelopen en klein marktje bezocht. Centrum stelt niet zo heel veel voor van wat ik tot nu toe heb gezien. Je kunt er prima eten, dat vooral. Al kun je dat volgens mij op meerdere plekken wel, want het stikt hier van de eettentjes. Komende week wil ik meer van het centrum gaan zien. Ik ben van plan morgen de bus richting het centrum te nemen en te kijken of ik ergens een fiets kan scoren. Dit wordt nog lastig, want fietsen zijn hier duur en schaars.
Ik zal jullie laten weten of het gelukt is!
Liefs, Chantal.
p.s. helaas heb ik geen foto’s van het ziekenhuis, want het is verboden die te maken.
Ik werd met open armen op mijn nieuwe werk ontvangen. Iedereen had al van mij gehoord. Niet zo gek, want iedereen had vanaf maandag al op mijn komst gewacht. Blijkbaar miscommunicatie vanuit personeelszaken. De verpleegkundige die ik ga inwerken heet Jane. Jane en haar oude afdeling (gynecologie/kraam) hadden afgelopen donderdag te horen gekregen dat zij maandag overgeplaatst werd naar deze afdeling. Zo snel kan dat blijkbaar hier gaan. Het weekend heeft zij nog op de verpleegafdeling gewerkt en maandag stond ze (waarschijnlijk heel erg zoekende naar haar functie) op het Radiotherapeutisch Centrum Suriname (voortaan RTCS genoemd, veelte lang om steeds voluit te typen).
Het RTCS is één en al luxe. Het gebouw is mooi, de apparatuur is het nieuwste van het nieuwste en de airco werkt te goed. Het is me daar binnen toch koud! En ik maar denken dat het warm was in Suriname, ik mis mijn wollen trui. Dan komen we gelijk bij de minder luxe kant van het RTCS, namelijk dat de airco totaal niet in te stellen valt en dat er al behoorlijk wat ongedierte gesignaleerd is. Ik noem hagedissen, slangen, ratten, kakkerlakken en zelfs een stuk of 40 wormen die tegelijkertijd uit het plafond zijn komen vallen. Ook schijn je niet raar om te moeten kijken als er een geel urine straaltje van een onbekend beest uit het plafond naar beneden komt zetten. Gelukkig zijn al deze voorbeelden voor mijn tijd en heb ik, naast wat irritante muggen, nog geen rare beesten binnen gezien.
Het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (vooraan AZP genoemd, want ook daar ben ik te lui voor om het voluit te typen) staat op hetzelfde grondgebied, maar is totaal anders. Het is nog niet zo oud, maar het ziet er préhistorisch uit. Ik wilde dolgraag het ziekenhuis van binnen zien, dus Jane heeft me rondgeleid. We zijn op haar oude afdeling geweest. Het is een brede gang met 6 persoonskamers en oogt druk en rommelig. De vloer ligt er voor de helft uit en overal staan spulletjes en lopen er familieleden rond. Structuur heb ik in de chaos niet kunnen ontdekken. Er zij gescheiden verpleegafdelingen voor vrouwen en voor mannen en speciale ‘klasse’ afdelingen, ofwel voor mensen met geld. Jane heeft me de oncologieafdeling laten zien, bestaat uit maar liefst 3 bedden. Hier wordt vooral chemotherapie en dingen als PC’s gegeven. De zusters die hier werken doen momenteel de oncologieopleiding. Helaas is het systeem anders dan bij ons, zij gaan namelijk na hun werk nog ‘even’ de schoolbanken in. Ik ben benieuwd wat ze er echt van leren. Chemo maken ze zelf klaar, zonder afzuigsysteem of iets. Veilig werken kan ik het niet noemen.
Op het RTCS is het erg rustig. Ik heb dus alle tijd om een start te maken met het opzetten van de taken van Jane. Aangezien wij de eerste verpleegkundige zijn, moet alles op verpleegkundig vlak nog worden opgestart. Mijn taken voor de komende weken zijn:
- Jane de basiskennis over oncologie en radiotherapie leren
- Jane de basiskennis over wondzorg binnen de radiotherapie leren
- Patientenfolders schrijven
- Verpleegkundige werkinstructies schrijven
- Verpleegkundige poli starten (voorlichtingsgesprekken bij nieuwe patiënten en controle afspraken)
- Patiënten begeleiden tijdens de inwendige bestraling van de baarmoederhals.
- Aanspreekpunt zijn bij vraagstukken rondom intake, wonden, pijn e.d.
- En nog veel meer (plan bedenken dat mensen vooraf naar tandarts gaan,
Nuttig kan ik mezelf dus zeker maken.
Vandaag hing er een minder leuke sfeer binnen het RTCS. Één van de laboranten is afgelopen nacht onverwachts overleden. Ze was nog maar 32 jaar. Iedereen was erg verdrietig en leefde een beetje in zijn of haar eigen wereldje. Ik heb iedereen maar even gelaten en ben zelf (op mijn eigen werkplek) aan de slag gegaan met het schrijven van verpleegkundige werkinstructies (voor Jane) en patientenfolders. Ik ben geen kantoorbaan gewend en kreeg al snel last van vierkante oogjes. Vandaar ook mijn opmerking in het begin.
Morgen hoop ik op een betere dag, misschien dat ik dan met de laboranten mee kan kijken om de procedure helder te krijgen. Volgende week hoop ik mee te mogen naar OK, zoveel zin in!
Gisteren heeft een collega laborant mij na het werk een sightseeingtour daar Paramaribo gegeven. Zij komt uit de Daniel en is hier in totaal 5,5 maand, tot eind oktober. Ze is behoorlijk ingeburgerd en heeft het onwijs naar haar zin. Wat ook fijn is, ze heeft een auto. Ze heeft me de 2 grote shoppingmalls laten zien en het centrum van Paramaribo. We hebben in het centrum gegeten, heerlijk pom met kip, rijst en kouseband. Van mijn afscheidsetentje had ik onthouden dat dit erg lekker was, dus toen ik het op de kaart zag staan was de keuze snel gemaakt. Daarna bij de waterkant gelopen en klein marktje bezocht. Centrum stelt niet zo heel veel voor van wat ik tot nu toe heb gezien. Je kunt er prima eten, dat vooral. Al kun je dat volgens mij op meerdere plekken wel, want het stikt hier van de eettentjes. Komende week wil ik meer van het centrum gaan zien. Ik ben van plan morgen de bus richting het centrum te nemen en te kijken of ik ergens een fiets kan scoren. Dit wordt nog lastig, want fietsen zijn hier duur en schaars.
Ik zal jullie laten weten of het gelukt is!
Liefs, Chantal.
p.s. helaas heb ik geen foto’s van het ziekenhuis, want het is verboden die te maken.
-
21 September 2012 - 10:22
Jan Geleijns:
Wat een prachtig relaas weer Chantal. Zitten het werkelijk met open mond te lezen. Worden er helemaal ingezogen. Het is alsof we het zelf meemaken, zo mooi als je het beschrijft.
En wat een primitief en onhygiënisch gebeuren zeg. We hebben wel eens ziekenhuizen gezien in Hongarije en (voormalig) Joegoslavië waar het er ook bepaald niet hygiënisch aan toe ging, maar dit is toch een graadje erger.
We merken dat je het erg naar je zin hebt Chantal en dat je staat te trappelen om ze van alles bij te brengen. Kortom dat je het een hele leuke uitdaging vindt en dat slaat over op de mensen die je moet begeleiden, die je daardoor ook weer enthousiast maakt.
Lijkt me ook een prachtig land en Paramaribo een prachtige stad. Zijn ook benieuwd hoe dat je dat allemaal beleeft en ervaart.
Nogmaals prachtig hoe je het allemaal beschrijft Chantal en het werkt ook enorm op de lachspieren. Zie het zo voor ons, zoals je bijvoorbeeld onderstaand tafereel beschrijft, prachtig.
“Terwijl ik met bewondering naar deze werkmethode aan het kijken was gebeurde er om mij heen nog veel meer wonderlijke dingen. Zo zaten er 3 dames aan een tafel met een berg witte ‘schone’ gazen. Deze moesten zij één voor één met de hand opvouwen. Dit deden ze op het meest trage tempo wat ik ooit gezien heb en al niezend tussendoor (heerlijk al die bacteriën). Tja, voorlopig geen verbandje voor mij dus.”
Arinda, Jan en Jan.
-
21 September 2012 - 12:23
Sofie:
Hallo Chantal,
Je hoeft je niet te vervelen daar, ik heb bewondering voor je al die taken die je nog moet uitvoeren knap hoor.
Je helpt met het opstarten van RTCS, oftewel je start het een beetje alleen op. Als ik het zo lees had je niet vroeger er naar toe moeten gaan anders had je tussen de slangen en kakkerlakken gezeten in dat gebouw. Vervelend dat je de airco niet kan regelen daar en dat het zo koud is. Het zou fijn zijn als je een fiets te pakken kan krijgen daar, maar het is wel goed uitkijken daar tussen het chaotische verkeer in paramaribo. Hebben ze daar wel fietspaden? Chan ik heb weer genoten van je leuke verhaal, dag schat tot horens weer en veel liefs van sofie. -
21 September 2012 - 13:12
Irene:
Hoi hoofdzuster,
Volgens mij ben je dat nu wel zo'n beetje. Gaaf hoor om je zo nuttig te mogen voelen, maar ook wel lastig dat er zoveel van je word verwacht.
Je mag nooit meer zeggen dat je niet kan schrijven. Wat een heerlijk verhaal, zie het helemaal voor me. Gelukkig bijten de meeste beestjes niet en zijn de mensen daar er resistent voor omdat ze ermee opgegroeid zijn. Al vind ik het verhaal over die AO's wel heel er smerig.
Trouwens hoeveel leggings heb je over elkaar aan in dat ziekenhuis?
Geniet van alles, liefs Irene -
21 September 2012 - 15:31
Josien:
Lieve Chantal,
Je hebt al veel geschreven, ik heb net alles gelezen, maar daar ben je wel eventjes mee bezig.
Je schreef dat ze in het ziekenhuis ook klasse afdelingen hebben. Toen ik jong was en in het Diaconessenhuis Breda werkte was dat ook het geval. Deze mensen hadden een 1 persoons (1ste klas verzekerd) of 2 persoonskamer (tweede klas verzekerd) en kregen s'middags en s'avonds als het bezoek kwam een thee of koffiestelletje. Of het nu nog zo werkt in het ziekenhuis in Breda weet ik niet maar ik neem aan van niet.
Gerard en Mariska zijn ook op 17 september vertrokken vanaf schiphol, en wel voor een ontdekkingsreis naar Amerika. De eerste bestemming was San Fransisco daar hebben ze vervolgens na de stad bekeken te hebben de auto opgehaald en zijn toen naar Yosemite gereden. De volgende dag hebben ze gewandeld naar Vernall falss, Mammoth Lakes. Morgen gaan ze naar Death valley. Dat is wat ze me tot nu toe geschreven hebben. Waar ze verder nog allemaal naar toe gaan weet ik niet uit mijn hoofd, wat ik wel weet is dat ze ook nog van plan zijn naar Las Vegas te gaan.
Ze blijven ongeveer 2 en een halve week. Ze vertrekken naar huis vanaf het vliegveld in Los Angelos.
Ik wens je een gelukkige en leuke tijd toe. Liefs Josien en ook de groeten van Jan. -
21 September 2012 - 19:25
Zuster Sanne:
Hey,
Echt leuk om je verhalen te lezen! Zo te horen ga je het nog druk krijgen daar!
En dan staat er hier een artikel in de krant dat artsen hun handen niet voldoende wassen. En daar maar gaasjes vouwen en " steriele" materialen huishoudelijk schoonmaken en weer hergebruiken.
Heb echt zin in nov!!! -
22 September 2012 - 09:59
Tante Rina:
Chantal het is allemaal nog al heftig als je het leest, en dan nog een verhaal op de computer dan zal je wel moe zijn .
Hier regent het, en dan weer zon veel wind en lagen temperatuur, daar kan ik slecht tegen.
Van de week heb ik nog even je vader gebelt dat is altijd gezellig en volgende week ga ik een dag naar tante leni.
Nu is het van daag buren dag dan worden er leuke dingen gedaan voor ieder een .
chantal sterkte met alles een dikke kus van Tante rina -
22 September 2012 - 11:36
Margot:
Hee Chantal, leuk om je belevenissen te lezen, die onhygienische toestanden kwamen me enigszins bekend voor, van de zomer tijdens onze reis zijn we langs ziekenhuizen gereden in Nicaragua en Honduras en alleen de aanblik van de buitenkant was al genoeg om te zorgen dat je daar niet in terecht wilde komen!
Zo te lezen heb je nog heel wat werk voor de boeg en zal je je dus niet vervelen, waarschijnlijk zijn 3 maanden niet genoeg, maar het is niet anders. Andrea loopt nu stage in het Havenziekenhuis en heeft het heel erg naar haar zin, Oscar is begonnen met zijn studie Bouwkunde en loopt met meetlat en potlood achter zijn oor het hele huis op te meten om bouwtekeningen te maken!
Chantal, veel succes met je uitstekende werk,
liefs van Kees, Margot, Andrea en Oscar.
-
22 September 2012 - 13:41
Gerda:
Hoi Chantal,
wat een verhalen weer, ik lach me naar en wat een bende in dat ziekenhuis! Verlang je al naar "steriel A0"?
Claudia en ik zijn nu aan het werk 1 op 1, gelukkig bellen ze erg vaak! Heb je je eigen infuusspullen, handschoenen enz bij je, want ik weet inderdaad niet of je die gazen moet gebruiken! Fijn dat je wordt rondgeleid door je ned. collega, is het iemand die wij kennen?
Heb je al een fiets gescoord? Als het niet al te ver is naar het centrum is dat wel lekker. Heb je Hari en Peter al gezien? Doe ze de groeten.
groetjes, Gerda -
22 September 2012 - 13:43
Claudia:
Heeeejj Chantal,
Wat een verhalen!!!! Als jij terug kom moet jij echt weer omschakelen denk ik.
Wel leuk om te lezen. Je schrijft geweldig! Kan het me erg goed live inbeelden...
Hopelijk kan je je kennis goed overgeven en wordt er ook daadwerkelijk iets mee gedaan.
Tot Gauw!
Gr Claudia -
22 September 2012 - 23:53
Chantal Labee:
Heej,
Wat fijn om te horen, dat je het naar je zin hebt! Leuke verhalen, echt bizar wat je al allemaal hebt meegemaakt! Volgens mij ben je daar voor hun een reddende engel, zo veel achterstand en voor jou zo veel kennis om over te dragen! Je kunt daar echt flink aan de slag en wat voor hun betekenen!
Ik kijk uit naar de volgende verhalen, super leuk om je verhalen te volgen!
Groetjes, Chantal -
23 September 2012 - 11:34
Harry Atteveld:
Hallo Chantal wat in wat voor een wereld ben jij terecht gekomen?
Ik heb genoten van jouw stukje en de schrijfstijl. Erg leuk om te lezen en een fantastische ervaring om mee te maken. Geniet er van.
En gefeliciteerd de verjaardag van Willem. Wij gaan straks naar Rotterdam fietsen.
Liefs Harry Atteveld -
24 September 2012 - 09:46
Marwin:
40 wormen die uit het plafond komen zetten! Fantastisch, als dit niet de volle Surinaamse beleving is :p.
Wat een stoere en leuke ervaring. En dan je lijstje met to-do's... Man, wat een uitdaging! Ik weet zeker dat jij dit gaat flikken :) Echt knap van je.
Geniet van de (non)airco's ;) Kus! -
24 September 2012 - 09:46
Marwin:
40 wormen die uit het plafond komen zetten! Fantastisch, als dit niet de volle Surinaamse beleving is :p.
Wat een stoere en leuke ervaring. En dan je lijstje met to-do's... Man, wat een uitdaging! Ik weet zeker dat jij dit gaat flikken :) Echt knap van je.
Geniet van de (non)airco's ;) Kus! -
24 September 2012 - 16:18
Cora:
Ha Chantal,
Ik kan je helpen aan een adres van een fietsverhuurbedrujfje, mits het er nog is natuurlijk. Toen ik in Suriname was, logeerde we in het Eco Resort Inn Cornelis Jongbawstraat 16. Hier schuin tegenover zit een kleine fietsverhuur. Hele aardige mensen en genoeg keus aan fietsen. Wel uitkijken met links houden en het chaotische verkeer!! Tip voor een vrije dag: samen met een collega fietsen naar de oude plantages, erg leuk en interessant. Ook warm.....
Heel veel plezier verder en ben benieuwd of het is gelukt een fiets te bemachtigen.
Groeten van Cora -
03 Februari 2014 - 13:11
George Overheid:
hoi ik ben george uit rotterdam.
ik wil graag vrijwilligerswerk doen in het az ziekenhuis.
in rotterdam heb ik als patientenvervoerder gewerkt in diverse ziekenhuizen.
zowel patienten met een bed of rolstoel.
ik hoop dat ik ook zoiets in het az kan doen.
kan iemand mij goede tips geven?
ikben 67 jaar.
alvast erg bedankt.
george overheid,
breeweg 75 d
3074hj rotterdam,
holland.
jhoverheid@hotmail.com
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
